De rijkdom van de breicultuur van Türkiye kan niet genoeg worden benadrukt.Elke regio heeft unieke, lokale en traditionele technologieën, handgemaakte stoffen en kleding, en draagt de traditionele geschiedenis en cultuur van Anatolië.
Als productieafdeling en ambachtelijke tak met een lange geschiedenis is weven een belangrijk onderdeel van de rijke Anatolische cultuur.Deze kunstvorm bestaat al sinds de prehistorie en is tevens een uiting van beschaving.Met het verstrijken van de tijd heeft de ontwikkeling van onderzoek, evolutie, persoonlijke smaak en decoratie een verscheidenheid aan stoffen met patronen in Anatolië van vandaag gevormd.
Hoewel de textielindustrie in de 21e eeuw nog steeds bestaat, zijn de productie en handel grotendeels afhankelijk van geavanceerde technologie.De lokale fijnbrei-industrie worstelt om te overleven in Anatolië.Het is erg belangrijk om de lokale traditionele breitechnologie vast te leggen en te beschermen en de oorspronkelijke structurele kenmerken te behouden.
Volgens archeologische vondsten gaat de weeftraditie van Anatolië duizenden jaren terug.Tegenwoordig bestaat het weven nog steeds als een ander en basisgebied gerelateerd aan de textielindustrie.
Zo behouden Istanbul, Bursa, Denizli, Gaziantep en Buldur, voorheen bekend als weefsteden, deze identiteit nog steeds.Bovendien behouden veel dorpen en steden nog steeds de namen die verband houden met hun unieke weefeigenschappen.Om deze reden neemt de weefcultuur van Anatolië een zeer belangrijke plaats in de kunstgeschiedenis in.
Lokaal weven wordt vermeld als een van de oudste kunstvormen in de menselijke geschiedenis.Ze hebben een traditionele textuur en maken deel uit van de cultuur van Türkiye.Als uitdrukkingsvorm brengt het de emotionele en visuele smaak van de lokale bevolking over.De technologie ontwikkeld door de wevers met hun behendige handen en oneindige creativiteit maakt deze stoffen uniek.
Hier zijn enkele veelvoorkomende of weinig bekende breitypes die nog steeds in Türkiye worden geproduceerd.Laten we eens kijken.
Burdur-patroon
De weefindustrie in het zuidwesten van Burdur heeft een geschiedenis van ongeveer 300 jaar, waaronder de bekendste stoffen Ibecik-stof, Dastar-stof en Burdur alacas ı/ particolored). Ze zijn een van de oudste ambachten in Buldur.Met name "Burdur particulated" en "Burdur cloth" geweven op weefgetouwen zijn nog steeds populair.Op dit moment zijn er in het dorp Ibecik in het district Gölhisar verschillende families die nog steeds bezig zijn met breiwerk onder het merk "Dastar" en de kost verdienen.
Boyabat-cirkel
Boyabad-sjaal is een soort dunne katoenen stof met een oppervlakte van ongeveer 1 vierkante meter, die door de lokale bevolking wordt gebruikt als sjaal of sluier.Het is omgeven door wijnrode linten en versierd met patronen geweven met gekleurde draden.Hoewel er veel soorten hoofddoeken zijn, wordt de sjaal van Dura, een dorp in Boyabat in het Zwarte Zeegebied, dicht bij de stad an en Sarayd ü z ü – Boyabad veel gebruikt door lokale vrouwen.Daarnaast heeft elk thema dat in de sjaal is geweven verschillende culturele uitingen en verschillende verhalen.Boyabad-sjaal is ook geregistreerd als geografische aanduiding.
Ehram
Elan tweed (ehram of ihram), geproduceerd in de provincie Erzurum in Oost-Anatolië, is een damesjas gemaakt van fijne wol.Dit soort fijne wol wordt met een platte shuttle door een hard proces geweven.Het is waar dat er in het bestaande schriftelijke materiaal geen duidelijk verslag is van wanneer Elaine begon te weven en gebruikt werd, maar er wordt gezegd dat het al bestaat en door mensen in zijn huidige vorm wordt gebruikt sinds de jaren 1850.
Elan wollen doek is gemaakt van wol gesneden in de zesde en zevende maand.Hoe fijner de textuur van deze stof, hoe hoger de waarde.Bovendien wordt het borduurwerk tijdens of na het weven met de hand gemaakt.Dit kostbare doek is de eerste keuze van handwerk geworden omdat het geen chemische stoffen bevat.Nu is het geëvolueerd van traditioneel gebruik naar een verscheidenheid aan moderne artikelen met verschillende accessoires zoals dames- en herenkleding, damestassen, portemonnees, kniebeschermers, herenvesten, stropdassen en riemen.
Hatay zijde
De regio's Samandaehl, Defne en Harbiye in de provincie Hatay in het zuiden hebben een zijdeweverij.Het weven van zijde is algemeen bekend sinds het Byzantijnse tijdperk.Tegenwoordig is B ü y ü ka een van de grootste groepen die eigenaar is van de hatai-zijde-industrie şı K-familie.
Deze lokale weeftechnologie maakt gebruik van effen en keperstoffen met een breedte van 80 tot 100 cm, waarbij de schering- en inslaggarens zijn gemaakt van natuurlijke witte zijdedraad en er geen patroon op de stof zit.Omdat zijde een kostbaar materiaal is, worden dikkere stoffen zoals "sadakor" geweven van zijden draad verkregen door cocons te spinnen zonder coconresten weg te gooien.Ook overhemden, lakens, riemen en andere soorten kleding kunnen met deze breitechnologie worden gemaakt.
Siirt's ş al ş epik)
Elyepik is een stof in Sirte, westelijk Türkiye.Dit soort stof wordt meestal gebruikt om traditionele kleding te maken, zoals een sjaal, een broek die wordt gedragen onder "sepik" (een soort jas).Sjaal en shepik zijn volledig gemaakt van geitenmohair.Geitenmohair is gesteven met aspergewortels en gekleurd met natuurlijke wortelkleurstoffen.Er worden geen chemicaliën gebruikt in het productieproces.Elyepik heeft een breedte van 33 cm en een lengte van 130 tot 1300 cm.De stof is warm in de winter en koel in de zomer.De geschiedenis gaat terug tot ongeveer 600 jaar geleden.Het duurt ongeveer een maand om geitenmohair tot draad te spinnen en het vervolgens tot sjaal en shepik te weven.Het hele proces van het verkrijgen van garen, het weven, lijmen, verven en roken van stoffen van geitenmohair vereist het beheersen van een verscheidenheid aan vaardigheden, wat ook een unieke traditionele vaardigheid is in de regio.
Posttijd: 08-03-2023