Vanaf eind oktober zijn er verschillende opeenvolgende dagen van protesten geweest van arbeiders in de textielindustrie die een aanzienlijke salarisverhoging eisten in de hoofdstad en de belangrijkste industriële gebieden van Bangladesh.Deze trend heeft ook geleid tot discussies over de lange termijn sterke afhankelijkheid van goedkope arbeidskrachten in de kledingindustrie.
De achtergrond van de hele zaak is dat Bangladesh, als de tweede grootste textielexporteur ter wereld, na China, ongeveer 3500 kledingfabrieken heeft en bijna 4 miljoen werknemers in dienst heeft.Om aan de behoeften van bekende merken over de hele wereld te voldoen, moeten textielarbeiders vaak overwerken, maar het minimumloon dat ze kunnen ontvangen is slechts 8300 Bangladesh Taka/maand, wat ongeveer 550 RMB of 75 Amerikaanse dollars is.
Minstens 300 fabrieken zijn gesloten
Geconfronteerd met een aanhoudende inflatie van bijna 10% in het afgelopen jaar, bespreken textielarbeiders in Bangladesh nieuwe minimumloonnormen met de ondernemersverenigingen van de textielindustrie.De laatste eis van werknemers is om het minimumloon bijna te verdrievoudigen tot 20.390 Taka, maar bedrijfseigenaren hebben slechts een verhoging van 25% voorgesteld tot 10.400 Taka, waardoor de situatie nog gespannener wordt.
De politie verklaarde dat tijdens de demonstratie die een week duurde minstens 300 fabrieken gesloten waren.Tot nu toe hebben de protesten geresulteerd in de dood van twee arbeiders en tientallen gewonden.
Een vakbondsleider van kledingwerknemers verklaarde afgelopen vrijdag dat Levi's en H&M de grootste mondiale kledingmerken zijn die te maken hebben gehad met productieonderbrekingen in Bangladesh.
Tientallen fabrieken zijn geplunderd door stakende arbeiders, en honderden andere zijn door huiseigenaren gesloten om opzettelijke schade te voorkomen.Kalpona Akter, voorzitter van de Bangladesh Federation of Clothing and Industrial Workers (BGIWF), vertelde Agence France Presse dat de stopgezette fabrieken “veel grotere fabrieken in het land omvatten die kleding produceren voor bijna alle grote westerse merken en retailers”.
Ze voegde eraan toe: “Merken zijn onder meer Gap, Wal Mart, H&M, Zara, Inditex, Bestseller, Levi’s, Marks and Spencer, Primary en Aldi.”
Een woordvoerder van Primark verklaarde dat de in Dublin gevestigde fast fashion retailer “geen enkele verstoring van onze toeleveringsketen heeft ervaren”.
De woordvoerder voegde eraan toe: “We hebben nog steeds contact met onze leveranciers, van wie sommigen hun fabrieken in deze periode tijdelijk hebben gesloten.”De fabrikanten die tijdens dit evenement schade hebben geleden, willen de merknamen waarmee ze hebben samengewerkt niet bekendmaken, uit angst om kopersorders kwijt te raken.
Ernstige verschillen tussen arbeid en management
Als reactie op de steeds heftiger wordende situatie betreurde Faruque Hassan, de voorzitter van de Bangladesh Garment Manufacturers and Exporters Association (BGMEA), ook de situatie in de sector: het ondersteunen van de vraag naar een dergelijke aanzienlijke salarisverhoging voor Bengaalse werknemers betekent dat westerse kledingmerken moeten verhogen hun orderprijzen.Hoewel deze merken openlijk beweren de salarisverhogingen van werknemers te ondersteunen, dreigen ze in werkelijkheid bestellingen naar andere landen over te dragen als de kosten stijgen.
Eind september van dit jaar schreef Hassan een brief aan de American Apparel and Footwear Association, in de hoop dat zij naar voren zouden komen en grote merken zouden overtuigen om de prijzen van kledingbestellingen te verhogen.Hij schreef in de brief: “Dit is erg belangrijk voor een soepelere overgang naar de nieuwe loonnormen.De fabrieken in Bangladesh worden geconfronteerd met een situatie van zwakke mondiale vraag en bevinden zich in een nachtmerrie-achtige ‘situatie’
Momenteel coördineert de Bangladesh Minimum Wage Commission met alle betrokken partijen, en de citaten van bedrijfseigenaren worden door de overheid ook als ‘onpraktisch’ beschouwd.Maar fabriekseigenaren beweren ook dat Bangladesh zijn concurrentievoordeel zal verliezen als aan de minimumlooneis voor werknemers boven de 20.000 taka wordt voldaan.
Als bedrijfsmodel van de ‘fast fashion’-industrie concurreren grote merken om consumenten een lage prijs te bieden, geworteld in het lage inkomen van werknemers in Aziatische exportlanden.Merken zullen fabrieken onder druk zetten om lagere prijzen aan te bieden, wat uiteindelijk tot uiting zal komen in de lonen van de werknemers.Als een van de grootste textielexporterende landen ter wereld wordt Bangladesh, met de laagste lonen voor werknemers, geconfronteerd met een grootschalige uitbraak van tegenstellingen.
Hoe reageren westerse reuzen?
Geconfronteerd met de eisen van Bengaalse textielarbeiders hebben enkele bekende merken ook officieel gereageerd.
Een woordvoerder van H&M verklaarde dat het bedrijf de introductie van een nieuw minimumloon steunt om de kosten van levensonderhoud van werknemers en hun gezinnen te dekken.De woordvoerder weigerde commentaar te geven op de vraag of H&M de orderprijzen zal verhogen om salarisverhogingen te ondersteunen, maar wees erop dat het bedrijf in de inkooppraktijk een mechanisme heeft waarmee verwerkingsfabrieken de prijzen kunnen verhogen om de loonstijgingen te weerspiegelen.
Een woordvoerder van Zara's moederbedrijf Inditex verklaarde dat het bedrijf onlangs een openbare verklaring heeft uitgegeven waarin wordt beloofd de werknemers in de toeleveringsketen te ondersteunen bij het voldoen aan hun inkomen voor hun levensonderhoud.
Volgens de door H&M verstrekte documenten zijn er in 2022 ongeveer 600.000 Bengaalse werknemers in de gehele toeleveringsketen van H&M, met een gemiddeld maandloon van $134, ver boven de minimumnorm in Bangladesh.Horizontaal vergeleken kunnen Cambodjaanse werknemers in de toeleveringsketen van H&M echter gemiddeld $293 per maand verdienen.Vanuit het perspectief van het BBP per hoofd van de bevolking is Bangladesh aanzienlijk hoger dan Cambodja.
Bovendien zijn de lonen van H&M aan Indiase werknemers iets 10% hoger dan die van werknemers uit Bangladesh, maar H&M koopt ook aanzienlijk meer kleding uit Bangladesh dan uit India en Cambodja.
Het Duitse schoenen- en kledingmerk Puma vermeldde in zijn jaarverslag 2022 ook dat het salaris dat aan Bengaalse werknemers wordt betaald veel hoger is dan de minimumbenchmark, maar dit aantal bedraagt slechts 70% van de ‘lokale leefbaar loonbenchmark’ zoals gedefinieerd door externe organisaties ( een maatstaf waarbij de lonen voldoende zijn om werknemers een fatsoenlijke levensstandaard voor zichzelf en hun gezinnen te bieden).De werknemers die voor Puma in Cambodja en Vietnam werken, ontvangen een inkomen dat voldoet aan de lokale benchmark voor leefbaar loon.
Ook Puma stelde in een verklaring dat het van groot belang is om het salarisvraagstuk gezamenlijk aan te pakken, omdat dit probleem niet door één merk kan worden opgelost.Puma verklaarde ook dat veel grote leveranciers in Bangladesh beleid hebben om ervoor te zorgen dat het inkomen van werknemers voldoet aan de behoeften van huishoudens, maar het bedrijf heeft nog steeds “veel dingen om op te letten” om zijn beleid in verdere actie om te zetten.
De kledingindustrie in Bangladesh heeft veel “zwarte geschiedenis” gekend in haar ontwikkelingsproces.De meest bekende is de instorting van een gebouw in het Sava-district in 2013, waar meerdere kledingfabrieken arbeiders bleven eisen om te werken nadat ze een waarschuwing van de overheid hadden gekregen voor ‘scheuren in het gebouw’ en hen vertelden dat er geen veiligheidsproblemen waren. .Dit incident resulteerde uiteindelijk in 1.134 doden en zette internationale merken ertoe aan zich te concentreren op het verbeteren van de lokale werkomgeving en tegelijkertijd te profiteren van lage prijzen.
Posttijd: 15 november 2023